7.12.13 ж. мен екі сіңлімді ертіп және құрбым Сағынышпен аптасына кемінде 2 рет бармасақ, іздеп тұратын Ғ.Мүсірепов атындағы балалар мен жасөспірімдерге арналған театрға бардым. Сол күнгі қойылым - өзбек ұлы классигі, әдебиетші Саид Ахмадтың "Келіндер көтерілісі". Көрермен ретінде өте жоғары бағаладым, қатты ұнады. Бұл комедиялық жанрды қазақ тіліне аударған А.Сүлейменов болса, өмірідң ақиқаты түсірілген кітапты сахнадан көрсеткен - қоюшы-режиссері Мұрат Ахманов екен. Езуге шексіз күлкі сыйлайтыны сонша, сахна мәдениетін ұмытқан көрермен ду-қол шапалағын бір тоқтатпады. "Өнер және мәдениет" сабағын өткеннен соң, өзгелерге "шапалақ соғуға болмайды" дегенмен, түк те өзгермеді. Тіпті, өз алақаным да қайта-қайта қышып қоя берді. Қойылымның саундтрегі - "Оноджан" (өзбекше). Оны естіп, көзімнен паршалап ыстық жас ағылып қоя берді. Ерекше әсер қалдырғаны сонша, күнделікті театрға барып жүргенге мүлде ұқсамаймын!