"Қарт әжейдің қайғысы"

"Қарт әжейдің қайғысы" Ойдан құрастырғаным автор: Уали Ахметов
... Бұл тақырыпты қозғаған себебім адамдар аздау болсын ойлануға уақытын бөлсе деймін,.Қазіргі қоғамда осы жағдай ой санамызды ойландырмай жатыр... Болып жатқан көріністер "біреуге дүние мүлік қайғы" ал Әжейге болса ешкімі болмағаны қайғы ешқандай туысқандары, жақындары, болмағаны ешқандай жан іздемейтіні ешкім қал жағдайын сұрамағаны қайғы...
Балаларын бесіктен бері бағып - қағып өсіріп өзі жемеген,. тәтті заттарды өзі кимеген әдемі киімдерді бар жиғанын балаларына беріп қуанады осы балаларым өзге балалардан кем болмасын деп...
Бәр жағдайын жасайды,. Өмір болғансоң шығар мүмкін,. уақыт бір орнында тұра бермейтінін бәріміз білеміз,. балалары өсе бастайды оқуға барады мектепті жақсы оқыймын деп қарық қылып оқымайды да ,. Не керек балалары анасының жасаған жақсылықтарын ұмытып кетеді,. Ол әжейдің екі баласы болады екеуіде онып тұрған жоқ... Үлкені мен кіші балалары бұзықтықа жақын болады өскен сайын бұзық болады бірде Анасы есік алдынан ағып жатқан судан су алып шелекпен келе жатқанда үлкен баласынан көмек сұрайды үлкен баласы естімеген болып кете береді,. анасы үндеместен өзі суды апармақшы болады үйге қарай бірақ аяақ - асты шелекті төгіп алады,. оны үлкен баласы көрмеген тәрізді тантып кете береді...
Анасы баласына қарайды маған бір көңіл бөлетін шығар деп ойлайды бірақ баласы кетіп қалады... Анасы орнынан тқра бергенде көршілес баласы көріп дереу арада көмек көрсетуге барады ..
Көрші баласы:-Апа! Саламатсызба? келіңіз мен көмек көрсетейін деп сұрайды...
Апа:"Ей шырағым рахмет саған сенің болғаның рахмет.. айналайын құлыным деп рахметін айтады...
Бала: Апа!айтсаңыз мен кһмек көрсетемін кез келген кезде көмек сұраңыз көмегімді аяамаймын деп жауаб қайтарады Әжейге...
Апа: болса "айтқан жылы ықыласына қуанып қалады балаға жәнеде рахметін" айтады...
Арада біраз күндер өткенсоң... Кіші баласы түнгі қаңғырудан шаршап түскі уақыттарда тұрады сағат 12:30 шамасын да ояанып қараса бәрі тіршілігін жасап жатыр екен кіші баласы асықпай тұрып шәйін ішіп алып жоспар жасайды кешегі кездесекен достарнының ішіндегі бірісінің туылған күні екен соған қалай ақша тапсам екен деген оймен көп ойланады бірер сәтте есіне түсіп кетеді кебежеде ақша бар екенін бірақ ақшаны анасы алмаңдар бұл ақша қарыз ақша біреудің қайтарып беру керек тиспеңдер деп айтқан болатын ескертіп бірақ қайдан ол кіші баласы ақшаны білетін еді ақшаны кебеженің ішін ақтарып тауып алады бірер сағаттан кейін кеш түсіп күн сәулесі жоғалып кеш бола бастайды,. Баласы үйден шығып ешнәрсе болмаған тәрізді етіп шығып кетеді.. Достары Жиналып отырады досын күтіп бірер сағаттан соң досы келеді достары қуанып кетеді келдіңбе деп сұрайды достарының бірі ақша әкелдіңбе? :-дейді... Бала:ия! айтқанындай әкелдім дейді бәрі қуанып бірігіп бас қосады ұйымдастырылған отырысқа...
Отырыста отқанда аздап ойланады ақшаны алма деген сөзі есіне түсіп кетеді бірақ болған іс болдығой ешкім байқамады деп ұмыта салады ... Достарының көңіл күйі көтеріңкі бәрі айқайға салып тілектерін айттыуда,. өлеңдер айтып қызықты әзілдер айтылды.. қыздар күлкіден тоқтар емес... Отырыс түнгі сағат 3:00 шамасына дейін жалғасты.. Достары бәрі үйлерін қайта бастайды ал бала болса мас ішімдік ішіп өзінің қайда екенін қайда жоғалтып алғанын білмейді әйтеруір үйін әзір тауады ,. есік алдынан кіре бастағанда Анасы алдынан шыға кетеді Балам қалайсың?? шырағымау ішкенің не? сені осындай түріңді бірінші рет көріп тұрмынғой шырағым деп айтады ... ал Баласы болса кешірім сұрамастан не істеп не қойғанын білмей бөлмесіне кіріп кетеді ,. ертенңгісі тұрып қараса үйден тірі жаның дауысы естілмейді "мам қайдасыз? кім бар?" үйде деп айқайға салады.. бірақ ешқандай дауыс шықпайды ояанып тұрып басқа бөлмеге барады ағасы жатқан бөлмеге барып сұрайды олда ұйқыда болатын екеуі тұрып есік алдына шығып қарайды бәр жерді бірақ аналары жоқ болады екеуі түсінбей қалады...Кіші інісі үстел үстінен бір парақ тауып алады оқыса анасының жазған хаты екен жарты жапырақ қағаз бетіне "мені іздемеңдер балаларым" деп жазып қойыпты балалары тез арада далаға шығып кетіп іздейді көршілеріненде сұрайды бірақ ешкім көрмеген естімеген екен Соңында балалары өзінің кінәлі айтқанды тындамағаны тәртіпті ұқыпты болмағанына өкінеді...
Бұны жазғаным мақтанышым емес,. соншалықты ақындықа да жатпайды қоғамда өмірде болып жатқан жағдайларға "көз қарастарымыз" өзгерсе дегенім біліп тұрып білместік жасамау керектігін білу ойдан құрастырсамда жақсы жағынан қабылдайсыздар деген үмітемін...
"Тәртіпке бағынған құл болмас"
нақыл сөз автор: Бауыржан Момышұлы