Мемлекетіміз тәуелсіздігін алғаннан кейін қазақ еліне азаттықпен бірге діни еркіндік те келді. Егемендігіміз ерекше қуаныш сыйлағанымен, діни ахуалдың одан әрі шиелене түскені рас.
Жүрегіне тәрбиесімен сіңген «Біссімілләсі» мен «Алласы» аузынан түспейтін қазақтар Азия елдерімен салыстырғанда аса дінге берілмеген. Діни ахуал – дінге емес діни сенімге бөліну. Діни сенімге бөліну – діни көзқарастар мен ұстанымдардың қайшылығынан пайда болған. Тарихқа үңілсек, мұндай жағдайлар болған және кейіннен көптеген жат ағымдар пайда бола бастаған. «Ағым деген ағын су секілді»,- демекші, ағын су - уақыты келгенде ағып өтеді. Қоғамға пайдасы жоқ ағымдардың түбі тіршілігін тоқтатаны да заңдылық.
Алайда, жат діннің жетегінде жүрген қандастарымыздың жағдайы жүрекке жара салады. Олардың бұл қадамға баруына не себеп? Кім кінәлі? «Жан тыныштығын таптым»,- деп жауап беретін қарагөз қыздарымыздың жауабына не түрткі? Ақпараттың қарыштап дамыған заманында өмір сүріп жатқан жастарымыздың санасын улаған нендей күш? Ғаламторға жүктелген әрбір мәлімет бақылауға алынған ба? Балғын балаларының қандай дәріс алып жүргендігінен ата-анасы хабардар ма?
Сұрақ көп, жауабы жоқ. Бәлкім, діни сауатсыздықтан шығар? Көпке топырақ шашқандық емес, өткен ғасырда ақыл тоқтатқан аға буын өкілдерін діни сауаттылардың қатарына жатқыза алмайтынымыз анық. Бүгінде, республикалық ақпараттық-насихат топтары құрылып, өз жұмыстарын атқарып келеді. Жүргізілген жұмыстардың нәтижесінде 800-ден астам адам райынан қайтқан. Көңіл қуантарлық жағдай. Осы қалыпта одан әрі жұмыс жасалса, Сирияға бет алған мыңдаған жерлестеріміз де түзу жолға түсер.
Көкейде сауалдар, алдымызда жұмыстар өте көп, жауабы мен нәтижесін уақыттың еншісіне қалдырдық.