Жылқы өлді – түс!

Үндістердің бұл мақалы өмірімізге қымбат бір дүниелердің құны кетсе де, сол затқа байланып, қимайтынымыз жайлы айтылған. Бұл қарым-қатынасқа да, іске аспайтынына көз жеткізіп тұрсаң да, сенгің келмей қорғаштап жүретін жоспарларға да, ойларымызға да байланысты.

Бәрі айқын көрінгенімен, бірақ...

• Әлі де үміт бар деп өз-өзімізді көндіреміз. 
• Жылқыны одан бетер ұрғылай бастаймыз. 
• «Әдеттегі қалпымыз ғой» дейміз. 
• Өлген жылқыларды тірілтетін шараларды ұйымдастырамыз. 
• Біздің өлген жылқымыз «бәрінен күшті, тез және арзан» деп жарнамалаймыз. 
• Түрлі өлген жылқыларды салыстыру шараларын жасаймыз. 
• Жылқының жанына отырып алып, өлмеуін сұраймыз. 
• Жылқының өлген-өлмегенін анықтайтын белгілерді теріске шығарамыз. 
• Өлген жылқының үстінде қалай шабуға болатынын үйрететін түрлі айлаларды оқи бастаймыз. 
• Өлген жылқыны саралау үшін достарымызды шақырамыз. 
• Өлген жылқыларды қосып, бір-біріне демеу болып, тіріліп кетер деп үміттенеміз. 
• Өлген жылқылардың мамандарын шақырамыз.

Жылқы өлген болса – жай ғана үстінен түс!

Сурет: ivanaleshkin.ru