жоқтығыңа үйрендім...

Алғашқыдай сағынбаймын сені мен,

Баяғыдай жыламааймын енді мен.

Атыңды естігенде ақпайды көзімнен жасым,

Жоқтығыңның күнтізбесін сақтамаймын енді мен.

Шаршадым...

Ренжідім біраз...

Сен жоқтығың аздап ластады мені...

Жақсы болудың қалай екенін білмедім, бірақ тілімнен шықты тек "жақсымын" деген сөз.

Шын мәнінде, сені ұмытудан емес, еске ала алмаудан қорықтым. Маған айтқан сөздеріңді ұмытудан емес, оның мағынасын аша алмаудан қорықтым. 

Сен келмейсің..

Келгіңде келмес мүмкін. Оралғаныңды қаламаймын.

Сен жоқтыққа үйрендім артық...

P.s. Сенен артық бір жанды жақсы көрсем, ешқашан өзімді кешірмем!