Жетім қалған қарт жандар
блог
Ежелден ата-анасын Құдайдай құрметтеп, бір ауыз қарсы сөз айтпаған қазақ халқының ұрпағының көшеге қаңғыртып жібермек түгілі, жанарына тік қарауға сексенге тектілігіміз қайда? Бұрындары келін ананың айтқанын екі етпесе, қазір енелер баласының бақыты үшін келінін өбектейді. Мұның қадіріне жетіп жатқандар саусақпен санарлық.
Осы өмірге келуіңе демеуші болған əкең, тоғыз ай құрсағында көтеріп, ақ сүтін беріп,əлдилеп өсірген анаң емес пе? Оларды үйден қуып, қарттар үйіне тоғылтатындай не күн туды? Бейбіт елде тыныш өмір сүрудің орнына, өз тамырымызға балта шауып жатырмыз. Біз соғысты көрмесін деп майданда от кешкен ардагерді сабап барын тартып алардай нендей күйге түстік? Егде тартқан жанға қол көтерер не деген арсыздық, өзіңнің ата-анаң жоқ па?
"Ата-анаң жынды болса байлап бақ" деген. Сен ауырғанда жанұшыра жүгіретін де ата-анаң. Түн ұйқысын төрт бөліп, бар тапқанын саған беретін жандарды үйден бездіріп абырой таппақпысың? Осындай надандықты көріп отырған үйдегі ұрпағың сені алақанына салып аялайды деймісің? Онда қатты қателесесіз. "Балаңды тәрбиелеп əуре болма, ол сенен көргенін жасайды. Оданда өзіңді түзет" дейді халық даналығы.
Қателік жасаған болса кешір, ешкім де бұл өмірде "сүттен ақ, судан таза емес!" Сенің де есейіп, ақыл тоқтатқаныңа дейін қаншама қателігіңе көз жұма қараған осы жандар ғой.
Əке менен ананың барар жері ме еді "Қарттар үйі?" Есіңді жи, Оян Қазақ! Тəуелсіздігіңнің тірегі, ұлтыңның ұлығы, отбасыңның жанашыры, қазыналы қарттарымыз аман болсын