Ұзақ ойлана келіп бір тоқтамға келеді. Амалсыз қыз алдына барып кешірім сұрауға бел байлайды. Қыз алғашында жылы қабылдаушы ма еді? Біраз айқайға басады. Жігіт амалының жоқтығынан біраз үнсіз тұруына тура келеді. Қыздың айтары бітті-ау дегенде барып, - Кешір, мен саған мұны әдейі жасайын деген жоқ едім... Солай барудан басқа амалым қалмады, қаласаң шығыныңды өтейін,- дегенде қыз ұзақ ойға түсіп:
- Бұл жігіттің ұяты бар екен, басқа біреу болса алдыма келмес бұрын бұл жәйтті мойына алмас та еді ғой, қой кешірім берейін де олай жасамай адамша келіп қонақ болып кет деген ақыл айтып адамгершілікке салайын,-деп мұны жігітке жеткізеді. Жігіт түсініп қызға енді олай жасамйтын болып уәде береді.
Жатақхананың бір күнгі хикаясы осылай өткен болса қалған күндері де бір күні аш, бір күні тоқшылықпен өтеді. Оны тек басынан өткізгендер ғана түсіне біледі.
Соңы.
Жадыра МҰСАБАЙ.