мен ушин анашымнын орны өте бөлек. Қазир мен анамды қатты сағынып журмін. Ауылға баруға әли ұзақ. Группаластарымнын ішінде ең бірінші болып ауылға асығатында, анашымды қатты сағынатында менмин. Биыл міне 2жыл болсада Алматыда анамнан бөлек болғанға әліде үйренісе алар емеспин. Осында келуге 9 сыныбымнан бастап асығушы едим, ал қазір сол құтылғанша асыққан ауылыма жете алмай, қатты аңсап жүрмин. Жазғы демалыстан келгениме 2 айдан енди ассада қатты қайтқым келип, қысқы демалысты асыға күтудемин. Кейде мени достарым мазақ қылып қояды ойнап. Осындай сезим сиздерде де барма?