Менің сериалдарға деген махаббатым ерекше. Бәлкім тіпті тұқым қуалаушылық па деймін кейде. Өйткені менің атам да, әкем де сериал қарайды. Әсіресе түрік сериалдарын сүйіп қарайды. Тіпті сентименталды кадрларында көз жастарын сығып алғандарын да көргенмін. Біреулеріңізге бұл ұят нәрсе шығар, бірақ мен бұдан ұялмаймын, адам басқа адамның қайғысына ортақтасып, жүрегімен сезіне алады. Менің ойымша, бұл жақсы қасиет. Әрі сондай мезеттерде іште жатқан өз мұңын да сыртқа шығарып алуға жақсы мүмкіндік.
1. Бала кездегі сериал
Мен бесіктен белім шыға салысымен сериал қараған шығармын. Ес білгелі сериал қарағаным есімде. Дәл кешкісін «Изаура» басталады, оны таңертең қайталайды. Бірақ ол сериал кезінде әлі кішкентай болсам керек, әйтеуір жүріп жатқаны есімде, ал не туралы болғаны есімде жоқ. Жақсы бір көрген сериалым «Байлар да жылайды» және «Қарапайым Мария» шығар. Соларды кешкісін көріп, барлық сөздерін жаттап алатынмын, ал таңертең қайталағанда алда айтар сөздерін мен бірінші айтып отыратынмын. Апам үшін бұл мақтан болатын. Содан соң, бала кезде ең жақсы көрген сериалым «Чародеи» және «Во имя любви» болатын. «Чародеи» деген сериал әр сенбі және жексенбі көрсетілетін. Соны аптаның соңын күтіп, қатты қарайтын едік.
2. Қазір көріп жатқан сериалым
«Во имя любви» сериалын осыдан 2-3 жыл бұрын қайта қарадым. Есейген шағымда ол маған тіптен басқаша әсер етті. Нағыз өмірді сипаттаған сериал ғой. Әр кейіпкері бекер таңдалмаған, әр кейіпкерінің орны бөлек және актерлер де мықты ойнап шыққан. Оқиға желісі бізден мыңдаған километр шақырымда болып жатса да, бізді ортақ бір өмір байланыстырып тұрғаны мені қатты ойлантқан еді.
Корей сериалдарына деген махаббатым «Жүрегімде қалған күз» сериалынан басталды. Менің білуімше бұл Қазақстанда көрсетілген тұңғыш корей сериалы емес. Бірақ мен үшін тұңғыш болды. Әр сериясын көріп, егіліп отырып жылайтынмын. Кәдімгідей көздерімнен порша-порша жас ағатын. Осы сериал елімізде жақсы белең алған соң, телеарналар корей сериалдарын айналдыруды бастады. Қазір жаппай «Корей толқынымен» бірге толқындатып жүргенім осы.
3. Сериал желісіне қандай өзгеріс енгізер едіңіз?
Маған тым ұзақ етіп, оқиға желісіне қисынсыз сценарийлер қосып жіберетіні ұнамайды. Мысалы, аяқ астынан есін жоғалтып алу, өліп қала жаздау, комда жату т.с.с. Меніңше, бір ортақ оқиға желісімен қозғалу керек және логикалық түйіні болуы керек. Бұл жағынан жапондар әзірге алда. Әр сериалы 40-45 минутты құрайды және сериалар саны 10-11 болып келеді. Уақытты да көп алмайды.
Небір сериалдарды көрдік қой негізі. Әрбірін жазсам тым ұзақ, мыжып кетермін. Байқағаным бойынша, түрік сериалдарында үлкен проблемаларды қозғайды, мысалы, отбасы мәселесі, ажырасу, ерлі-зайыптылар қарым-қатынасы, онда да әйелдер өмірі тәкаппар болып келеді. Корей сериалдары көбіне көп ғажайыпқа негізделген, адамдарды армандауға шақырады, нағыз махаббатқа сендіруге тырысады. Латын Америка сериалдары да түріктің ар жақ-бер жағы. Бірақ тым ашық. Ресей сериалдары ауыл мәселесін көп көтереді, ауылдан бейшара болып келеді, кейін көтеріледі деген сияқты... Жапон сериалдары тақырыптық болып келеді. Адамдарды бір нәрсеге баулиды, мысалы спортқа, биге, өнерге, жұмысқа және т.с.с.
Эстафета таяқшасын Монтиге беремін.