Бір күні Қожанасыр есекке мініп, ұлы жанында жаяу еріп базарға келе жатады. Бұларды көрген біреулер :
- Ананы қара, үп-үлкен адам өзі есекке мініп, титтей баланы қинап
жаяу жүргізіп қойғанын, - дейді.
Мұны естіген Қожанасыр дереу есектен түсіп, баласын есекке отырғызады да, өзі жаяу жүреді. Алдарынан таныстары шыға қалып :
- Әй, Қожам! Сіз бұл жасыңызға келгенде жаяу жүріп, мына
арыстандай ұлды есекке мінгізгеніңіз қалай ? Құдайдың құлына
жараспайтын іс бұл! — деп сөгеді.
Ұлы екеуі бірдей есекке мініп келе жатса алдарынан жолыққаң тағы біреу :
- Ұяттан жұрдай болған екенсіңдер. Айтатын тілі жоқ байқұс
хайуанның, әйтпесе екеуіңді бірдей алып жүру оңай ма? — деген екен.
Қожа есегінен өзі де түсіп, баласын да түсіреді.
Енді екеуі жаяу, есек бос келе жатады. Тағы біреу бұларды көріп, басын шайқап :
- Алла, Алла ! Бұл дүниеде не қылған түсініксіз адамдар болады.
Есекке мінбек бар екен, не қылып ұлы да ,өзі де жаяу келеді? Ана
хайуан болса рахаттанып бос келеді., - дейді.
Бұл сөздерді естіген Қожа баласына :
- Көрдің бе, әркімнің сөзін тыңдасаң диуана боларсың. Ең жақсысы,
қашанда өз жүрегіңнің қалауын істе. Кел, есекке мінейік, - деп екеуі
есекке жайланып отырып, жүріп кетіпті.
. ( "Көптің сөзін тыңдаған, күн
көре алмайды. " (халық даналыгы))