Былтырғы бүгін
блог
Былтыр дәл осы күнді білесіз бе, қай күн екені есіңізде ме? Не істеп едіңіз? Қайда болдыңыз? Көбіңіздің естеріңізде жоқ та шығар...
Ал, мен білем. Мен осы күннің әр сағатын, тіпті минуттарына дейін жақсы есіме сақтағанмын. Жоқ, "1 жыл өткен соң сұрау үшін әдейі есінде сақтапты" деп ойлап қалмаңыз. Бұл күннің менің есімде мықтап сақталуының өз себебі бар. (Соны айта алмай отырмын ғой). Өйткені...
Өйткені 1 жыл бұрын дәл осы күні мен Айназ деген қара қызды дүниеге әкеліп екінші рет "ана" болғанмын.
Сәл кейінірек менің қуанышыма Сыр қызының мына жазбасынан кейін Массагеттіктер де ортақтасып қуантқаны бар еді.
Әр баланың өз орны бар, әрине. Бірақ Шынар туылып, ол 1 жасқа толған кездерде мен өте жас болып, ештеңенің қадірін (тіпті баланың да) біле қоймаған болуым керек, бүгін кішкентайым 1-ге толғанда ерекше қуанып, шынымен толқып, біртүрлі боп отырмын. 
Түнде мазасызданып шығатын баланың әдеті ғой, бүгін Айназ түнде ояна беріп, ұйқысыз шықсам да оған ренжімедім, ұрыспадым да. Қайта оянған сайын сүйе бердім, әлдилей бердім. Алланың маған бере салғанына шүкір. Сансыз шүкір.
Өмірімнің мәнін енді ұғып жүрмін.
Менің еш кемшілігіме, жақсылығыма, ақшама, көркіме қарамай, менен ештеңе сұрамайтын, мені ешкімге айырбастамайтын, тек қана жақсы көретін - нұр қызым. Көзімнің екі қарашығы - балапандарым. Осылар барда - мен бармын. Осылар барда менің дүнием түгел. Осылар барда мен тіпті еңсемді түсіруге құқым жоқ. Балапандарым дені сау, саналы азаматша болып өссе - менің бар байлығым сол. Өмір бойы көз қуанышым болсын деп тілеймін Жаратқаннан.
Жақсы адамдар, сіздерге, барлықтарыңызға ана бақытын, әке бақытын, бала бақытын тілеймін.
Не ғой, әкелері қыздарының суретін әлеуметтік желіге салғанымды ұната бермейді, "көз тиеді" дейді.Құдай сақтасын. Сонда да менің жаман қыздарыма түкіре салыңыздаршы.