Сағыныш - адам бойындағы ең ауыр сезім. Aдамның барына иланарсың, жоқтығын сезінсең, жалғыздықтан қиналасың. Кейде сені қалай атағаны, қалай еркелеткені есіңде болмағаны азаптайды. Оны қайтару үшін өз өміріңді қиып, ауыр қылмыс істеуге де барсың. Өйткені ол адам сенің өмірің, жан дүниең. Жүрегіңмен кұшақтап, сағынышыңды басқың келеді, әттең сондай мүмкіндік берілсе ғой. Есейе келе өзін қатты сағынасың, сағынышың жан дүниеңе сыймайды. Санаң тұла бойыңды өртеп, соған тартып тұрады. Сене алар емессің.... Жоқ тіпті мойынсұнбайсың. Күнде өзін ойлаумен, сағыныш тамшыларын ағыза бересің. Бірақ шара жоқ... Бұл қандай сезім?