«Біртүрлі» жазбадан соң еске түскен бір ғибратты әңгіме

Филолог пен дәруіш

Бірде бір дәруіш қараңғы түнде жол жүріп келе жатып, қараусыз қалып, кеуіп кеткен құдықтың түбінен жәрдем сұраған жанайғайды естиді.

– Ау, не жағдай болды? – деп құдыққа дауыс берді дәруіш.

– Мен филологпын, – деп жауап берді дауыс, – қараңғыда жол таба алмай, жазатайым осы бір терең орға құлап түстім, енді бұл жерден шыға алмай тұрған жайым бар.

– Шыда, достым, тек маған саты мен арқан іздеп табуға мұрсат бер, – деп жауап қатты дәруіш.

– Сәл кідіре тұрыңыз, – деп айғай салды филолог, – сіз сауатсыз сөйлейді екенсіз, оған қоса сіздің сөйлеу мәнеріңіз түкке жарамайды. Сізден оны түзеуді өтінемін.

– Жарайды ендеше, егер сіз үшін сөздер олардың мағынасынан гөрі маңыздырақ болса, мен дұрыс сөйлеп үйренгенше, сіздің қазір отырған жеріңізде бола тұрғаныңыз жөн шығар, – деп, дәруіш өз жолымен кете барады.

(менің аудармаларымнан)