Бір мысал

Электронды жәшігіме мынадай бір хат келіпті. Сіздермен бөлісуді жөн көрдім. Негізі бұл әңгімені бұрыыыыында бір естігем иә оқығам. Әйтеуір таныс. Ұмыт болған әңгімені қайта еске түсірді. Сонымен...

Бiр өте бай қария дүниеден өтiп бара жатып Алладан " Құдай маған кiшкене өмiр бершi"-деп жалынып сұрапты. Сонда Құдiретi күштi Алла тағала алгi қарияның көзiне көрiнiп: - Пендем қанша өмiр сұрайсың?- десе, әлгi қарт: - Ағаштың жапырақтарымен тең өмiр-дептi, сонда Құдай: - Адамға берiлген өмiрдiң өзi жетпейдi жапыраққа-дептi. - Онда қанша бұтақ бар, соншама-десе, - Ол да жарамайды, тым көп, - дептi Алла тағала, сонда әлгi қария: - Онда қанша өмiр бере аласыз?- деп сұрайды қария, сонда: - Өмiрде қанша досың бар, сонша өмiр беремiн - дептi Құдай. Сонда қария көзiне жас алып о дүниеге жүрiп кетiптi. Себебi ол өмiрiн дос жинаумен емес, дүние жинаумен өткiзген екен.