Күздің соңғы күні
Жабырқатты мені....белгісіз үміт....белгісіз сезім...бейтаныс жан...Қоңыр күздің соңғы айында жүрек деген патшалығымның есігін теуіп кірген ол нендей сезім,нендей жан?!Жауап жоқ...Мендегі белгісіздік пен шарасыздықтықтың шарпысуы - шер мен шеменнің шексіз лағылы боп лықсуда...Мендегі көңіл-күй,сезім,бәрі-бәрі бейтаныс...Әлде бұл ғашықтық па екен?! Жо-жооқ олай болуы мүмкін емес...Неге дейсіз бе? Себебі ол жанды мен танымаймын,тек сыртынан ....жәй ғана...Мүмкін алып-ұшқан бір сәттік сезім ба екен?Бұл сұрақтың да жауабын бере алмаймын....
Бейтаныс жан...
Бейкүнә сезімдерім...
Мендегі арман мұңдылау,сезінбедің.
Жаныма шипа сыйлар жабыққанда
Бейдауа қоңыр салқын күзім ба едің?
Міне,осындай орамта ойлар арасында от кешіп келемін...белгісіз сезім мен тәтті мұңның жетегінде жүйткіп келемін...Амал бар ма?