34-автобуc (Байқауға)
блог
Алматы. Вокзалды бетке алған автобус іші лық толы. Мен де ығы-жығы адамдардың арасына қосыла кеттім. Қала өмірін терезеден қызықтаған күйі өзіндік ой арпалысында едім.
- Сіз қазақсыз ба?
Тосыннан қойылған сауал назарымды аударды.
- Иə.
- Атии...ныз кім?
-Мадина.
-Танис... (тілі күрмеліп қалды, білем) қуаныштымын!
Жымидым. Одан кейін кезек-кезек сұрақ жаудырдық. Екеуара əңгімеміз 5 адамдық диалогқа ауысты.
Алғаш тіл қатқан келте шашты, сүйкімді қысық көзді, орта бойлы кəріс қызы. Кейіннен қатарымызға қосылған дəл сондай азиаттық кейіптегі, кəрістерге тəн өзіндік келбетімен топ ішінде оқшауланған 16-18 жастағы қыз- жігіттер еді. Оңтүстік Кореядан арнайы саяхаттай келіпті. Қолдарындағы "ҚАЗАҚ ТІЛІ" деген кітапшаға көзім түсті. Алып, оқып та көрдім. Қазақша-кəрісше нұсқаулық екен. Айтуларына қарағанда 42 əріпке судай. Ал, тіл жағынан аздаған "акцент" кедергі жасайды екен. "ң,ғ,һ,ə, ..." қиналмайды ғой көкелерің!
Жол ұзақ. Тілі жаңа шыққан сəбиді қызыға сөйлете береміз ғой. Сол секілді мен де азды-көпті араласудан соң еркінси бастадым. Қызық көріп, "əдемінің" синонимін сұрадым. Жиырманың алтауын тауып айтты. Мəзбіз.
"Камсамнида"-ны қажет кезінде айта қалып ем, қуаныштарын жасырмады. Дорамалардың əсері ғой, мен де екі сөздің басын құрап, əп-əдемі сөйлем жасадым. Күлгендегі көздерінің сызық болып қалатыны-ай!
Жақын маңда тұрған ағайынның бəрімен тіл қатысып, ұғынысып жатты. Алып шаһардың көрікті орындарын аралап тауыса қоймапты, "Ертең EXPO-ға барамыз" дегенді айтты.
Аялдамаға тоқтадық. Қас қағым сəтте қалтадан ұялы телефонды алып, "селфилетіп" үлгерді. Корей мəдениетінде бет сүйіп амандасып, я қоштаспайтыны маған аян. Кəріс "құрбыларым" қолымнан қысып ұстап, "Сау болыңыз!" деді де, кете барды. Келесі аялдама менікі, түсуге дайындалдым.
Маған əсер еткені кəріс достарымның қазақшаға деген қызығушылығы. Сол қызығушылық емес пе оларды біздің елге қонақ еткен?!
Мұның бəрін тізбектей əңгімелемеуге де болар еді. Тілді біле тұра, орысша зулап кететініміз бар. "Он қазақ, бір орыс кезіксе, бəрі орысша сөйлейді" дегеннің кері ғой бұл.
Тілге деген құрметті өзгеден көрген бір ғанибет, əрине. Алайда, өз тілімізді өзіміз де көкке көтеріп, тау асырсақ мерейіміз үстем, ұрпақ алдында жүзіміз жарқын болмай ма?!
