АЙ

Өкпеміз болмаса да Жерге мүлде.
Өмірді сүргіміз жоқ жер бетінде.
Іңірде Айға үңіліп тұрамын көп,
Іңкәрлік іңгәлаған келбетінде.

Өзінше үн қатарын білсін кімдер,
Сырынан мұңы басым тылсым түндер,
Сәт сайын Айға қарап,сырың сарқып,
Өзің де маған ұқсап күрсіндің бе?

Тектілік төскейінде тайғанаған,
Адалдық аппақ жүзін аймалаған.
Айыма өзің кетіп қалыпсың ғой,
(Ал, мен ше)
-Қайда барам?

Әлия І. 2014 Көктем.