Ақыры бұл күнге де жеттік-ау. Біздің Түркияға оқуға кетейін деп жатқанымызға көп болған еді. Бітпес жырдай созбақтатып біраз жүрдік. Баяғы қағазбастылық. Құжаттардың әлегінен әрең құтылып, бір семестр басқа қалада оқитын болдық. Академиялық ұтқырлық бағдарламасы бойынша он студент Түркияның Анкара қаласындағы Гази университетіне оқуға жолдама алдық. Бәрі де әл-Фараби атындағы ҚазҰУ-дың филология, әдебиеттану және әлем тілдері факультетінің студенттері (тек бір студент шығыстану факультетінен). Бұл тізім басында жиырмаға жетіп жығылатын. Артынан қысқара келе онға түсті. Сайдың тасындай іріктелген өңкей мықтылар қалыпты. Сол ондықтың ішіне маған не жоқ десеңші. Ілініп-салынып жүргенде ілігіп кетіппіз. Бұл студенттерге алдын ала іріктеу кезеңдері болды. Сынақтардан сүрінбей өткендері өзге қаладан білімін жетілдіріп келуге аттанатын болды. Сонымен, қайдасың, Анкара?
Әуежайдан шығарып салуға студенттердің ата-анасы, ағайын-бауырлары, достары, т.б. біраз адам жиылды. Филология, әдебиеттену және әлем тілдері факультетінің деканы Гүлмира Қазыбектің өзі де келіп ақ жол тіледі.
Онымызда ұшаққа бірінші рет отырған екенбіз. Көтерілгенде, қонғанда болмаса аса қорқынышты көрінбеді. Тек лифтке мінсе жүрегі айнитын, биіктен төмен қарауға қорқатын мен сияқтыларға қиындау тигені болмаса.
Алматы-Ыстамбұл бағытындағы Пегасус тікұшағына отырдық. Ыстамбұлға алты сағатқа жуық уақытта ұшып жеттік. Үш сағат әуежайда отырдық. Сосын Ыстамбұлдан Анкараға қайта ұштық.
- Мама, мен Ыстамбұлдамын. Бәрі жақсы, уайымдамаңыз...
Анкарадан бізді Онур бей күтіп алды. Арнайы дайындалған газелмен жатақханамызға жеткізіп тастады.
Бітпейтін қағаздар. Қазақстандағы басты мәселердің бірі - қағазбастылықтың әуресі мына жақтан да күтіп алды. Бірақ көп уақытымызды ала қоймады.
Елеңдеп күтіп, хабар тосып отырған ата-анамызға қоңырау шалып, көңілдерін орнына түсірдік.
Түркияның тамағы өзінше бөлек екен. Бұл жайында толығырақ алдағы уақытта жазармыз.
Құжаттарымызды реттеу үшін екі жігіт көмекке келді. Олар: өзіміздің түркістандық түркмен Иляс пен түрік Елдар.
Осылайша Анкарадағы алғашқы күніміз өтті. Бәрімізді жан-жаққа бөліп орналастырды. Төрт қыз бөлек жатақханаға кетті (Түркияда қыздар мен ұлдардың жатақханасы бөлек орналасады), алты баланы да әр жаққа шашыратып жіберді. Тек Абылай екеумізді бір бөлмеге жіберіпті. Бөлме берушілер менің түрікшемнің нан сұрауға да жарамсын білгендей екен. Жалғыз жіберседе өкпе жоқ еді. Маған жақсы болды. Әйтпегенде бөлмедегі екі ауған, бір түрікпен қалай түсінісетінімді бір Құдай білсін. Түркияға келгелі бар шаруамызды тындырып жүрген осы Абылай. Арамызда түрік тілін жақсы білетін жалғыз сол. Ол қасқаны ортаға салып біраз нәрсені бітіріп алдық. Алдағы уақытта өзімізде сайрап кетерміз деп дәмеленіп қоямыз.
Біздің жатақхана.
Ертесіне құжаттарды реттеп жүрген кезде өзіміздің қазақ студенттермен жолығып қалдық. Түркістаннан келген бір топ студенттер екен. Жиналып алып әңгіме айттық, ән салдық. Суретте Қадыр ақынның "Қазақ осы" өлеңін әнге қосып жатқан Жанғали аркадашымыз.
Одан кейін былтыр біздің университетте оқып кеткен түрік достарымызбен жолықтық. Бірге тамақтануға бардық.
Гази университетінің ректораты алдында.
Әдебиет факультетінің ішін аралап жүріп мынаған көзіміз түсті. Біздің Мағжан Жұмабаев өлеңдерінің түрік тіліндегі аудармасы дәліздегі сөреге қойылыпты. Аударған Гази университетінің профессоры Ферхат Тамир екен.
Осылайша Анкараға да жетіп алдық. Сәтін салса алдағы уақытта Түркияның тыныс-тіршілігі, мәдениеті мен әдебиеті, қоғамдық өмірі, т.б. тақырыптарда толығырақ жазып тұрамын деген ойдамын. Массагетпен бірге болайық!
Сурет: Шерхан Талапұлы