Алматыға тағы келді түн ауып...

Алматыға тағы келді түн ауып...

Не спится мне. Такая лунность!
Еще как будто берегу
В душе утраченную юность.
(Есенин)

Алматыға тағы келді түн ауып,
«У» алып...
Мен отырмын сыр шертісіп баяғы,
Көңілшектеу бұйра бұлтпен жылауық.

Жасын төгіп жанарынан жасқана,
Ренжітті ме тас қала...
Түн ауғанда түртіп мені оятқан,
Мазасыз ой сен де мені тастама.

Көшеді бұлт, жұлдыз сөніп айсыз түн...
Түнек басты. Жайсызбын...
Бәрі ұйқыда. Терезенің алдында,
Мен ояумын, бүгін тағы ой сүздім.

Бәлкім бәрі өзгеретін шығар а...?!
Көктөбе де... Мұнара...
Мен аңсаған арман алдан күтеді,
Арманшылмын шыда жүрек, жылама!

Біреу есік қағып келер «бақыт» боп,
Еріп кетем уақыт жоқ...

Шимай-шимай ойлар осы миымда,
тағдыр жолың қиын ба?!
Тыныштық бер! Тілемеймін өзге мұң,
өзге бақыт. Керек емес сыйың да.

Мені түнім ұйықтатуға келмеген,
Мазасыз ой тергеген.
Сағат тілі артқа айналып кетсе ғой,
Бесігіме қайта жатсам тербеген!

...Тырмалап жыр жазудамын өзімше,
Біреу оны сезінсе...
Құдай сенің көзіңше!

20.05.2015