Әкетайым-ау,
Салса да өмір келмейтін әлім сынаққа,
Кетпеймін сіз бар мекеннен ешбір жыраққа.
Жауабын кейде аламын сізден, білесіз,
Өмір-ұстазым қоятын сансыз сұраққа.
Ей, өмір, енді әкемді менің жылатпа.
Асқар тауым-ау,
Борыштымын мен,
Кеудемнен жаным кеткенше.
Ғұмыр жас тілеп,
Өтермін, білем.
Ажал да маған жеткенше.
Екі әлем бағын,
Тілеймін, әке,
Дәм-тұзым менің біткенше.
Әкетайым-ау,
Қорғаным, панам, ақылшым-дағы өзіңіз,
Тағдыр сыйлаған сынақтарға да төздіңіз.
Күлдіріп тұрып, жылататұғын өмірдің,
Орман, тауын да біз үшін талай кездіңіз,
Түбі бір бақыт боларын, сірә, сездіңіз.
Әкетайым-ау,
Шыңыңды қырау шалған ба, бүгін байқадым,
Жас шықпай көзден, басыңды тағы шайқадың.
Бер десе мейлі жанымды сізге сыйлар ем,
Шыдашы, әке, уақытша бәрі, қайтар мұң.
Әлі-ақ туар сіз жайлы дастан айтар күн.
Н.ғ.: мұның да әуені бар еді... тек "қара" дауыспен айтылған еді... жүктесем бе, жүктемесем бе деп ойланып...
writeFlash({"src":"https://www.youtube.com/v/SeEy1nsK4Qs&feature","width":"425","height":"350"});
https://www.youtube.com/watch?v=SeEy1nsK4Qs&feature=youtu.be