Ағамның күнделігінен
блог
Ағамның күнделігінен
Мен студент
кезімде 1 курсты бітіріп,жазғы демалыста "Gaminator" деген игравой
залға күзет болып жумысқа тұрдым. 2-3 ай өте мен сол жерде кассир-оператор
болып iстейтін Зарина есімді қызбен дос болып сөйлесіп жүрдім. Не керек уақыт
өте сол кызға деген сезімім өзгере бастады,арине бұл ғашықтық сезім еді. Уақыт
өте жүрек сезімі күшейе бастады. Күндіз-түні есімнен кетпей,үйге келсем,жұмысқа
барғым келіп,бір сменге сол қызбен түссем екен деп,сол қызды көруге асығар
едім. Сезімімді біраз уақытқа дейін білдіре алмай жүрдім. Зарина есімді қыз
ұнататынымды сезген болар,менімен сөйлескісі келмей. Жанындағы бірге істейтін
қыздар мен жайлы айтса (не нравится он мне,если тебе нравится сама встречайся)
деп менін алдымда қатты дауыспен айтар еді. Не керек арадан 1 ай өткеннен
соң,жұмыста свет өшіп қалды. Жұмысты жауып,есікті құлыптап қойдық,қасымыздағы
бірге істейтін қыздар-балдар бізді оңаша тастап кетті. Сол күні 11 қараша еді.
Сол қыздың
ернінен сүйген күн еді ))) Сол күннен бастап біз кездесе бастадық. Уақыт өте
бір-бірімізді қатты сүйіп,бізден бақытты бұл дүниеде жан болмады... Сол
сезімнен басымыз айналып 2 жыл уақыттың қалай өткенінде байқамай қалыппыз.
Қанша ұрысып,екінші маған звандама мен сені жек көремін деп жүріп,екеуіміз
шаңырақ көтеріп үйленіп кеттік... Арине бұл махаббаттың құдіреті ғой. Тойдан
кейін екеуіміз қайта Алматыға кеттік. Сол жерде бірге тұрдық.
Келіншегімнің,арине сүйіктімнің аяғы ауыр еді яғни екі қабат еді. Ойбооой
неткен шіркін,бала кезімнен жинаған бәкіл нервімді ішті. Менде жаспын ондайды
бұрын соңды көрмеген,не керек шыдадым. Ұрысып қалсақ үйіне кетіп қала беретін.
Уақыт өте 2005 жылы 9_шы наурызда сағат 16:24 мин.өткенде келіншегім дүниеге ұл
алып келді. Сол күні өмірдің қаншалықты керемет екенін түсіндім. Әке болғаныма
сенбей,қуаныштан шек жоқ еді. 13 наурыз күні келіншегіммен баламды
перзентханадан үйге алып келдім. Сол күні қонақтар кеткеннен соң,келіншегім
болмайтын бір нарсеге ашуланып ее керек екеуіміз қатты ұрысып қалдық.
Келіншегім үйіне звандап,арадан бір сағат өтіп ең үлк ен апкесі келіп екінші
үйге келме деп,келінегіммен ұлымды алып кетіп қалды. Менде
сасқалақтап,аралспаңыз деп тоқтатуымның орнына көкірек болып,басымды сипап
қалдым. Екеуіміздіңде мінезіміз қырсық еді. Күндер өте үйіне бардым,мен жақтан
кішкене түсінбеушілік болды. Сонымен қырсығып жүріп арадан 4 ай
өткенде,келіншегім бір себебтермен жұмысыма баламды алып келіп жүрді. Уақыт өте
екеуіміз татуластық.
Үйдегілерден
жасырын баламды көріп кездесіп жүрдік. Арадан 1-2 ай өткенде,мен ата-анама
кездесіп жүргенімді айттым. Үйдегілер қарсылық б ілдірмей үйге алып кел деді.
Келіншегіме бірге тұрғым келетінін айттым. Ол озінің қарсылықтарын айтып,шарт
қоя бастады. Міне арадан 1 жыл өтті... Келіншегімді соншалықты қатты жақсы
көргенім сөзбен вйтып жеткізе алмаймын. 1 жылдың ішінде қатты қыйналдым.
Сағынамын қатты...Көрмесем шыдай алмаймын...Жанымнан артық жақсы көретінімді
білдім. Бірге болмасақта бір-бірімізді аліге дейін қатты жақсы көреміз.
Екеуіміздіңде тұрғымыз келеді бірге,бірак мен өзім ауылдың адамымын. Мен өзім
О.Қ.О болғандықтан,бізде салт-дәстүр бар. Келіншегіммен күн де сөйлесемін.
Бірақ бірге тұрайық,бір-бірімізді жақсы көреміз,оның үстіне әке-шешем қарсы
емес,керісінше сені,немересін қатты сағынып жүр десем көнбейді.