Шуағын шашқан күнімсің, анам!
Жасырған сырды түнімсің, анам!
Сағынышымнан үздіге шыққан,
Үзілмейтұғын үнімсің, анам!
Күнімсің маған!
Тұлғасы биік, «ірісің», анам!
Қымбат жандардың бірісің, анам!
Көзімнен ғайып болғaныңменен,
Мен үшін әркез тірісің, анам!
Пірімсің анам!
Қорғаным болған, панашым анам!
Ақылын айтар, данашым анам!
Сан жылдар сізді ұмыттыра алмас,
Қалай өшірер санасын адам?!
Баласын адам?!
Алтыннан асыл, қымбаттым анам!
Ақылдым, көркем, сымбаттым анам!
Түсіме енген сәттерде тағы,
Үмітіменнен үн қаттым саған...
Үн қаттың маған...
Сіздей қамқор жан табылмас маған,
Анасын қалай сағынбас адам...?
Қарызыңызды өтеуім – парыз,
Бастаймын, ана, жаңылмас қадам...
Таңыңды аш, ғалам...
Мауқымды басып, құшаққа қысып,
Қиялға кетсем, Сізбен бір ұшып.
Мезгілі жетіп, қайыңның жатыр,
Жапырақтары сор жерді құшып...
Аспанға ұшып...
Жер басып жүрген жаһанда жалған,
Бақытты жанның бірімін көптің.
Бұйырған сіздей ананы маған,
Тағдырды сүйіп, маңдайып өбтім...
Отына күйіп, жасымды төктім,
Маңдайын өбтім...
Сағынып кеттім...
Сурет: жеке мұрағаттан алынды.