АТЫ ЖОҚ ӨЛЕҢ

АТЫ ЖОҚ ӨЛЕҢ

Күйін кешкен көлеңке мен жарықтың, 
Екеумізде кереғарлық бар ұқтым. 
Кінәміз сол – мен кешірім сұраудан, 
Ал сен мені кешіруден жалықтың. 

Өзгелерден ой-ақылым мол, білем, 
Соны шашып жүрем оңды-солды мен. 
Менен сенің ақылың аз болғанмен 
Бәрін жұмсай білесің өз орнымен. 

Сен Күн болсаң, мен Түнмін-ау, шамасы, 
Суымайтын, жуымайтын арасы. 
Ай болсаң ғой, ұғысар ек үн-түнсіз, 
Құдай сені Күн қылғанын қарашы!.. 

Авторы: Алмас Темірбай



Бөлісу: