Сол сәт
Әдеттегідей агентте кешке кірдім. Келген хабарламаларды оқи отыра бір өлеңге үңілдім. Авторы бейтаныс қыз болатын. Жазықсыз жаза жеп, сол тағдыры туралы баяндалған. Достар қатарына қосып, ертеңгісін жазбаша сойлесе бастадық. Қалай екенін білмейм, әйтеуір жылы сөйлесе білдік. Тегі бір таныс достардай. Мәнді тәрбие алғанын таныса отыра байқадым. Қалжыңды түсіне білетін, өзінің сыпайылығымен, ұстамдылығымен көрінді. Сіз бен біз деп араластық. Кейде осы сізбен сөйлессем тентек болып кетемін ау деп те айтады. Жылдап уақыттар өтпеседе, секунд сайын сезім озінің шынайылығын танытты. Бірақ, өзі алғаш махаббатымен енді қоштасқан сәті болғаны шығар, өз сезімімді айтуға тежеп отырдым. Онсызда алғашқы махаббаттан репресияға ұшыраған күйде болды. Ауызыммен айтпасамда, жүрегім дүрсілдеп саған ғашық болдым деп сөйлей береді. Арамыз алыс болғанмен жанымыз жақын болғандай көрінді. Әліде айта алмай жүрмін.......Ойымды дұрыс жеткізбей жатсам кешірерсіздер,