Менің сыйлығым

9 ақпан күні әрқашан суық және аяз. Адамдар қалың киімдеріне оранып алады, әрине, өйткені бұндай аязды күндері басқа ештеңе көмектеспес. 9 ақпан – менің әкем Мұқағали Мақатаевтың туған күні, сонымен қатар поэзия мен музыканы сүйетіндердің де туған күні. Бұл менің де туған күнім.

9 ақпан – биыл қарапайым жұмыс күні, бірақ сонымен қатар мен үшін бұл аса ерекше күн. Мен автобуста жұмысқа бара жатып, радиодан «Есіңе мені алғайсың» әнін (жүргізуші әншімен бірге ән айтып жатыр) тыңдадым. Өткелде арық жас гитаристің «Жалаң аяқ қызды» айтып тұрғанын көрдім. Аялдамадағы ер адамның оның дауысына еліктеп оқыған өте ұқсас өлеңін естідім. Ал үйде, үйде біз дастархан әзірлейміз, жаңалықтар көреміз, сұхбаттарды, концерттерді жіберіп алмауға тырысамыз, ал міне интернет (және онсыз қалай болар еді?). Интернет желісі бүгінде сынақтарға, әндерге, естеліктерге толы ... бірақ олардың сол кездегі куәгерлері кетіп қалды.

Бұл жаныңды жылытатын сондай жақсы сезім. Бірақ өмірде кездейсоқтық деген жиі кездеседі. Оның немен байланысты екенін білмеймін. Бірақ менің ойымша... Тоқтаңыздар. Барлығын сіздерге ретімен айтып беруім керек.

Мен, Мақатаева Шолпан, әл-Фараби атындағы Қазақ ұлттық университетінің филология факультетінде, шетел филологиясы және аударма кафедрасында ұзақ жылдар бойы француз тілінің оқытушысы болып қызмет атқардым. Факультет Мәлік Ғабдуллин, Мұхтар Әуезов, Хайрулла Махмудов, Иван Мещанинов, Алма Қыраубаева сынды ғалымдармен танымал. Маған мұнда жұмыс істеу бақыты бұйырды, өйткені бүгінде мұнда Элеонора Дүйсенқызы Сүлейменова, Жанғара Дәдебаев, Гүлдархан Смағұлова өз білімдерін ортаға салуда.

Сөздің салмағын факультетте еңбек етіп жатқан, еңбек етіп кеткендердің бәрі де біледі, себебі адамзат сөзден күшті ештеңе ойлап тапқан жоқ. Демек, менің әкем ақын. Поэзия, сөз, жолдар. Әрі қарай жалғастыра беруге болады, бұл кездейсоқтық емес пе? Ақынның қызы болып, «сөз сүйетін» факультетте жұмыс істеудің өзі сіздерге тамаша мысал бола алады.

Әрине, ақпан айы менде белгілі бір ассоциацияларды тудырады, бірақ кейін университет, дәлірек айтсақ әл-Фараби кітапханасы «Кітапханаға кітап сыйла» акциясын ұйымдастырып жатқаны туралы хабарландыруды көрдім. Сол сәтте маған мынадай бір ой келді, мына қыстың аязы мен суығында  айтылып жатқан құттықтаулардан жаным жадырап әрі қуанып тұрмын: неліктен мен осы қуанышыммен бөліспеймін? Әрине, құттықтауларды алу жақсы, бірақ менің ойымша, құттықтауларды өзіміз жасасақ, әлдеқайда жақсырақ.

Университет, факультет, кафедра, студенттерім мен әріптестерім – маған көп нәрсе берді, ал жұмысым маған қолымда бардың бәрін берді. Ендеше мен әкемнің поэзиясын университетке неге сыйға тартпасқа?

Әрине, ақпанның 16-сы күні Мұқағали Мақатаевтың бірнеше томдық кітаптарын алып, кітапханаға бардым.

Тағы бір дәйексөз (автор мені кешірсін): «Мен теледидарды (және қазір интернетті) ғибратты деп санаймын. Теледидар (ұялы телефон, компьютер) қосылған сайын басқа бөлмеге барып кітап оқимын».

Ендеше, Мұқағали Мақатаевтың өлеңдер жинағын жастар да, аға буын өкілдері де, қуанғандар да, бүгінде жағдайлары аса оңай еместер де оқи берсін!

әл-Фараби атындағы Қазақ ұлттық университетінің
Филология факультеті, шетел филологиясы және аударма кафедрасының
аға оқытушысы
Мақатаева Шолпан Мұқағалиқызы