Сыбдыр, сыбдыр, сыбдырды...

Сыбдыр, сыбдыр, сыбдырды...

Сыбдыр, сыбдыр, сыбдырды, 
Естіп тұрмын сыбдырлаған жаңбырды. 
Көптен бері құмарлатып жүрген ем, 
Аңсатып-ақ, жан шөлімді қандырды. 
 
Есім кетіп, елең етіп қараймын, 
Көше бойлап жүр ма екен деп арайлым?! 
Әр тамшымен тамған алақаныма
Үмітімді бірте - бірте жалғаймын. 
 
Тәңір берген табиғаттың тылсымы, 
Сылбып барып ақ жаңбырым тыншыды. 
Қарап едім, жолдың анау шетінде
Өлісіп те, өбісіп, екеу кетіп барады, 
Екеуі де ақ жауынға сүйсініп қарады, 
Сезімдері бір-бірінен жарасымын табады. 
Осындайда жаныңның жай тауып - ақ қалары.... 
 
Айторғын Салиева
 


Бөлісу: