Ой №**1
жеке
блог
блог
Анам "Көз жасың топыраққа тимесін " деп кейійтін.Көп тыйымның бірі боп көрінетін алғашқыда .Адам боп жаралғаннан құлап ,сүрініп ,дәмтатып,өнім өсіріп, ыстығына аунап,суына малынып,иісіне тұншығып келген қара топырақтың құдіреті- сенің өмірлік куәгерің болуында болар. Қыстажауған ақ қарды да сол болмаса көре алмас,ұстайалмас па едім. Мүмкін... Аспанға мені ғашыққылған қара жер секілді. Сапарым біткенде солсәттердің бәрін , "өмірді" жер астында көтеріпжататындығым ойыма келді. Мүмкін мұныңбәрінен ауыры қара жерді құшақтап қалған кездермен көз жасыңды ,уайым-қайғыңды көтеру болар.Жер бетіне сыймаған мұңы бар әркімнің . Оныңжер астына да сыймасы мәлім ғой. Білмеймін.Білу үшін жерге сіңіп жоқ болудың қажеті де жоқшығар. Бұған менің миымда жүрегім де жетпейді.Тек тілім жеткенді жазып отырмын. Жалпы көзжасыңыз өзіңіз үшін ауыр ма?