Бүгінгі бала- ол жаңа адам. Оның басты ерекшелігі ересектер баланы жиі өзімшілдік сияқты қабылдайды. Іс жүзінде 21 ғасырда балалардың көзқарасы өзінің жан дүниесінде ғана, себебі олар өзін өзі тану сұраққа жауабын қалайды. Осы сұраққа жауапты іздейді, ең бастысы, балалар өз басымен табады. 21 ғасырдың балалары бұрыңғы замандағы құрдастарға қарағанда өмір туралы сұрақ қоймайды. Ол ұшақтың ұшқанын көреді, телефоннын қоңырау шалғанын, электрондық хаттар бірнеше секундтын ішінде келетінін көреді - және бұл норма болып табылады. Осы заманғы балалардың өмірінен далада ойнау жоқ болып кетті. Егер бұрын бала метептен келіп және далаға жүгіріп, достармен қарым-қатынаста болды, ал қазіргі балалар ды осы қызықтырмайды. Енді балалар компьютердің алдында кіммен араласатынын, аралапайтынын шешеді. Бір жағынан -жаман емес, ал басқа жағынан - бала виртуалды емес, шын өмірге түскен кезде өзің қалай дұрыс ұстау екенін білмей қалады.
Қоғамның әсерінен ата-ана өзінің баласына үлкен қысым жасайды, басқа құндылықтарды ұмытып. Бала өзін бақытты жасайтын құндылықтарды ұмытып, атан-анасының үмітін ақтауға тырысады. Егер жағдай өзгермесе, онда біздің орнымызға бақытсыз адамдар келеді.