Ақсақалдың батасы

Кеше ауылда бір той болып еді,

Кәрі-жасқа үй маңы толып еді.

Тойда небір жақсы тілектер айтылды,

Жастарың шараппен;

Шал-кемпір арақпен қамтылды.

Ал, содан кеп, әйдә ішу басталды,

Кемпір-сампыр, шал-шауқан да мас болды.

Соңында, жастарға бата бермек болған

Ортаға ебіл-дебілі шыққан

Бір шалды шақырды.

Ол да өзінше, керіліп-созылып болмай қалды,

Бірақ әлгі шалға жұрттың көңілі толмай қалды.

Себебі ол шал;

Шалбарының ышқырлығын көтеріп қойып,

Насыбайын шырт еткізіп түкіріп қойып.

Былай деп бұтып-шатып бата берді.

- Оу, қарақтарым,

Көбейе берсін арақтарың.

Біз сияқты ақылгөй шалдарды

Желеп-жебеп жүрсін жаратқаным.

Ал енді, әрдайым жүріңдер

Туған айдай жарқылдап,

Көтерем аттай қалтылдап.

Нақыл бізден, ақыл жастан болсын,

Бастарыңда тақия, пұттарыңда штан болсын.-

Деп осылай бата берді,

Соқыр есітіп, саңырау естімеді.

Әлгі шалды тыңдап барлығы сасып қалды,

Бала-шағала ауыздарын ашып қалды.

Ал,келіндері ұялып беттерін басып қалды.

         * * *

Әрине, мұның бәрін әзіл дейік, күлейік,

Бірақ , бата беру  тәртібінде білейік.