Барлығымызға таныс, тәуелсіз мағынасы жоқ бұл таяқшалар мен сызықшаларды кім ойлап тапты және олар қалай пайда болды?
"!"
Леп белгісі «таңдану нотасы» тіркесінен шыққан. Бір теорияға сәйкес, бұл латынның қуаныш деген сөзі (Io), алғаш рет 1553 жылы Лондонда жарық көрген философиялық, діни, саяси және педагогикалық кітап « VI Эдвардтың катехизмі» кітабында пайда болды.
"@"
Бұл белгінің шығу тегі белгісіз. Дәстүрлі гипотеза бойынша ол ортағасырлық латын тіліндегі «ad» предлогының аббревиатурасы болып, «бұрын», «қарай», «ден» шылауларын білдіреді.
2000 жылы Рим университетінің профессоры Джорджио Стабиле тағы бір гипотезаны алға тартты. Ол 1536 жылы флоренциялық көпес жазған хатта стандартты амфорадағы (құмыра тәрізді ыдыстар) сұйықтықтың өлшем бірлігін осы белгімен безендіріп оның бағасын көрсететінін айтты.
Испан, португал және француз тілдерінде «@» белгісі дәстүрлі түрде «arroba» сөзін білдіреді, бұл салмақ өлшемі 11 502 келіге тең. «Арробаның» өзі арабша «ар-руб» сөзінен шыққан, бұл ширек (1/4) дегенді білдіреді.
Октоторп немесе диез «#»
Кейбір деректерге қарағанда, орта ғасырлардағы картографиялық дәстүрлерде сегіз егістікпен қоршалған ауыл "октотерп" деп белгіленген. Бұл символды 1960 жылдардың басында Bell Labs Communications Corporation инженерлері Дон Макферсон, Дуглас Керр және Джон Шаак ойлап тапқан деп есептейді.
нүктелі үтір ";"
Қарама-қарсы сөздер мен құрмалас сөйлемдердің дербес бөліктерін бөлу үшін қолданылатын нүктелі үтірді алғаш рет итальян Альдо Манутси енгізді. Тіпті Шекспирдің өзі сонеттерде бұл таңбаны қолданған.
«&»
Бұл символдың авторы Цицеронның адал қызметшісі және хатшысы Марк Туллиус Тайронға тиесілі. Тайрон Цицеронның мәтіндерін құлдықтан босағаннан кейін де жазуды жалғастырды және біздің дәуірімізге дейінгі 63 жылға қарай жазбаларын жылдамдату үшін қысқартулар жүйесін ойлап тапты.
Жұлдызша «*»
Бұл анықтаманы біздің дәуірімізге дейінгі ІІ ғасырда ежелгі византиялық филолог Аристофан Александрия кітапханасының мәтіндеріндегі түсініксіз тұстарды аннотация түрінде көрсету үшін енгізген.
Тильда «~»
Тильда ортағасырлық жазудағы алдыңғы әріптен жазылған «n» және «m» әріптерінен алынған таңбаға сәйкес келеді, кейінірек толқынды сызыққа айналды.