Махаббаттағы сенімсіздік жөнінде

Бір адамды қатты ұнатып қалдың делік. Әдетте бәрі басқаша болатын, бұл жолы романтикалық мелодрамадағыдай өрбіп, сен сүйген адамыңа қол жеткіздің. Екеуің бақытты жұп тәрізді керемет күндерді өткізіп жатырсың. Сен оған қарап, тағдырға риза боласың, оны қатты сүйесің. Бірақ... бір күні осы бір керемет сезімдердің бәрі жоғалып кетеді-ау деп ойлайсың ба? Сондай қорқыныш сендерде бола ма?

Махаббат мәңгілік болмайды ғой, иә?!

"Қасқырдан қорықсаң орманға барма" деген мақал бар ғой. Егер әр нәрседен қорқа берсек ештеңе істемейміз ғой. Сезім кетсе, кеткенін көреміз. Қалса, қалғанын көреміз. Бәрін уақыт өзі көрсетеді. Мұндай артық ойлармен басты ауыртпау керек меніңше.
Анар дұрыс айтады. Сенімсіздік, бар бақытың түс көргендей жоқ болып кетуден қорқу әр адамда болады. Бірақ бәрінен қорқа берсек бақытқа ұмтылмақ түгілі өмір сүрудің өзі қажетсіз дүние болып шығады. Қайғы бар жерде мұң, ұмтылыс бар жерде шегініс те болатынын түсіну, қабылдау, барлық нәрсеге рухани дайын болу керек, ал ең бастысы Жаратқаннан басқа мәңгілік ештеңе жоқ екендігін, біздің бүкіл өміріміз де қас-қағым сәт екендігін ұғыну маңызды.
Сүйіп қосылған жандар бір-бірінен суып қалатынына таңғалам әрі түсінбеймін ))
Шын сезім болса, неге қорқуың керексің? Мен мұны батылсыздық дер ем
Егерде шын сүйсең, одан айырылуды емес болашақты ойлайсың.

Сүйіп қосылған жандар бір-бірінен суып қалатынына таңғалам әрі түсінбеймін ))


Ол осы айырылып қалам деп күдіктенуден басталады.
Тақырыпты бастаған авторды түсініп отырмын, менде кейде болады сондай ойлар
бұл сұрақ түсініксіздеу ме қалай? жақсы көретініңді ме әлде мен ойлап тұрған нәрсе ме?
Мұндай сезім басымнан өткен жоқ, бірақ олай болып жатса, тіпті, қуанып қалатын едім... Әсіресе, Сен келерсің телехикаясындағы Асад пен Зояның махаббаты секілді болса жақсы еді...