- Негізгі бет
- Поэзия
- Алматыда бір өлеңім...
Алматыда бір өлеңім бар еді...(Алматы туралы өлеңдер)
Алматыдан кеткелі
Алматының – сағындырды аймағы!
Алатаудың асқаралы айбары.
Көркін жүрген тамаша ғып кешегі
Кеңсайдағы бар қазақтың қаймағы...
Арманына жетпей кеткен ақынның
Артық Үні секілденген ай дағы...
Қызыл күрең құлағындай жастықтың,
Күлбіреген қайдағы мен жайдағы...
Көктөбеде күліп қалған көктемім,
Көктеміме қылдай өкпем жоқ менің!..
Қайыңы мен қарағайы қайысқан
Киелі жер, кеттім алыс...
Сөкпегін!
ҚазМУ жаққа қарайлаймын – қайда деп,
Қара Нанды бөліп жеген көп керім...
Іріткі ой, іркілме де!
Іре мұң...
Ірікпеуде іштегімді – бір Емім!
Көшедегі көөөөп пендеде көзім қап,
Тар кеудеде талықсиды жүрегім...
Тас төсенген тротуарлар торығып,
Тоздырды ма тобылғы Ұлдың реңін?..
Сағынар күн алда сені көп пе еді?
Ақтөбеге күз де түсті – жеткелі...
Қылтанағы аз Дала ендігі – көшем де,
Көктемім де, мен жұтатын оттегі...
Аласұрып тау іздейді тек көзім,
Алатаудың бауырынан кеткелі...
Қылышына сыз қатырып батыр Күз,
Көлеңкеме қарайды аяп,
Ақырғы із...
Қаруытқан қара ағаштан Жан іздеп,
Қара түнге сіңіп бара жатырмыз...
Әр арманың айнытып ап осылааааай!
Ауылға кеп,
Ауырып жүр ақын қыз...
1992ж., Күз
Жанна Елеусіз
Ақтөбе
Алматы
Боз далада боз қырауды жамылған,
Бозамық таң баяу атты салып ән.
Бота-көңіл бүгін неге боздайды,
Алатауды сіз ғана ма сағынған?
Алатауды Сіз ғана емес сағынған.
Алау қарып жүрегімді, лағылдан
Алқа таққан аппақ Айдың астында,
Атқан таңға жыр үзгенмін жанымнан.
Баққа бірақ бөленбеді бар маңым.
Алатаудан асып кетті арманым.
Алматыда бір Өлеңім бар еді,
Сағыныштың сезіндірген салмағын.
Ол да менен жырақтады. Қазір мұң
Өлкесіне өлең болып жазылдым.
Көктөбеден көктем көшіп кеткендей,
Көңілімнің ұрлады екен жазын кім?
Алматым-ай! Ал-ма-тым-ай! Алматы!
Арманымның арман болып қалды аты.
Қойныңдағы қара өлеңнің сынығын,
Сүйіп ем ғой! Сүйікті ете алмады...
...Өксік толы өмір деген осы де.
Өкпемді артып, өкінейін несіне?
Сағынғаным шын болса да, өтірік.
...Алматыны салмаңызшы есіме!!!
*****
Ақша бұлтқа қондырып арманымды,
Тауға теңеп тәкаппар талғамымды.
Алматы, аңсарыма айналдырдың,
Өзіңде өлең өріп қалған ұлды.
Білмеймін сол серінің серті кімде?
Елсізде жүргендеймін елтіп үнге.
Жайыққа қаламымды малып койып,
Жыр жазып жабығамын жер түбінде.
Суықпын, сіңіп кетті ғайыпқа үнім,
Сергелдең сезіміме лайық мұңым.
Алатау, махаббаттан мән сұрама,
Сүйгенім үшін ғана... айыптымын.
Жанымды қайтсем екен шерге малған,
Мерт болды-ау мұңға айналып мендегі арман.
Аласұрып іздеймін әлі күнге,
Алматы, Жүрегімді сенде қалған.
Бақытгүл Бабаш
Атырау